Mr. O' Toole & the Umbrella - Meneer O' Toole en de paraplu

	Caudle's Curtain Lectures Mevrouw Caudle leest haar man de les.
De Junior Lecturers Series werd geproduceerd door W. Butcher & Sons in London (1870-1906) onder het handelsmerk Primus. De glazen platen werden verkocht als sets van acht stuks in een kartonnen doosje. Een set kostte aanvankelijk twee shilling maar aan het einde van de Eerste Wereldoorlog was de prijs meer dan verdubbeld. Afmetingen van de platen: 8,2 x 8,2 cm (3 1/4" x 3 1/4"). De complete serie was verdeeld in drie series, A, B en C. De serie A werd omschreven als 'komische vertellingen en kinderverhaaltjes, met teksten op de glazen'. Bij de series B en C waren velletjes papier gevoegd met de teksten. Langere verhalen bestonden uit twee of meer delen, altijd veelvouden van acht stuks. De plaatjes zijn voorzien van een dekglas en een zwarte papieren omranding. De afbeeldingen zijn rond, of vierkant met afgeronde hoeken.		CAUDLE'S CURTAIN LECTURES is deel 607 van de Junior Lecturers Series B (met bijgevoegde teksten).

	Mr. Caudle lectured about his club.	Mr Caudle lectured about clothing his children

	Mr Caudle lectured about cold mutton	Mrs Caudle attacked by blackbeetles

	Mr Caudle lectured about beind a skylark	Ms Caudle lectured about his Freemason's apron

	Mr Caudle lectured for giving a punch supper	Lectured about the baby's name


Naar het boek 'Mrs Caudle's Curtain Lectures' van Douglas William JERROLD (1803 - 1857). Douglas William Jerrold was de zoon van een manager voor toneelspelers. Na enige tijd te hebben gewerkt bij de marine en als leerling-drukker werd hij toneelschrijver en later journalist. Hij was een tijdgenoot en vriend van Charles Dickens. Als journalist werkte hij voor het tijdschrift Punch, waarin de Curtain Lectures van mevrouw Caudle als serie verschenen en later, 1n 1846, werden gepubliceerd in boekvorm. Job Caudle, de 'held' van het boek, is een Victoriaanse winkelier wiens vrouw vindt dat ze alleen met hem kan praten in bed, eindeloos, zonder onderbreking. Caudle, die zijn vrouw overleeft, merkt dat hij niet meer gemakkelijk kan slapen vanwege zijn nagedachtenis aan deze 'lezingen' en besluit de herinnering van zijn vrouw te bezweren door de lezingen op te schrijven, naar het schijnt als een steun voor lotgenoten.