Het 178e Suske en Wiske-avontuur begint op een zonnige zomermorgen. Lambik slentert wat doelloos over de Antwerpse Vogeltjesmarkt wanneer zijn oog valt op een prachtige antieke toverlantaarn. Een toverlantaarn! Dat is nu echt iets voor de kinderen! De koopman heeft de lantaarn nog maar kort daarvoor op slinkse wijze voor een habbekrats ingekocht van een arme schooljongen, maar dat weet Lambik niet, anders zou hij natuurlijk nooit van zijn leven de 5000 frank hebben betaalt die de man ervoor wil hebben.

Hij gaat natuurlijk nog afpingelen, maar dat lukt niet. De koopman raakt helemaal over zijn toeren wanneer Lambik probeert wat van de prijs af te krijgen: 'Ik GEEF alles weg! Ik VERLIES ERAAN!' Tegen zoveel goedhartigheid kan Lambik niet op en dus betaalt hij uiteindelijk met flinke tegenzin de gevraagde prijs en wordt daarmee de eigenaar van het apparaat. Daar zullen Suske en Wiske blij mee zijn, denkt hij.

Hij gaat meteen naar het huis van Sidonia om daar de kinderen te verrassen.

De jongelui reageren aanvankelijk niet bepaald enthousiast wanneer ze de toverlantaarn zien. Ze weten niet eens wat het is, en nog minder wat ze er mee moeten doen. Nadat Lambik het uitgelegd heeft dat het een apparaat is om plaatjes te projecteren reageren ze met "Wij hebben een veel betere, hoor. Met regelbaar diafragma, automatische wisselaar en afstandbediening voor het scherpstellen." Lambik kan slechts met moeite zijn woede en teleurstelling bedwingen en gaat aan de slag. Er zitten ook plaatjes bij het apparaat dus hij kan die onnozele kinderen meteen laten zien hoe het werkt. Daar kunnen ze nog wat van leren!

De kamer wordt verduisterd en er wordt een groot laken opgespannen. Even later verschijnt het eerste plaatje op het doek. De verbaasde toeschouwers zien een eigenaardig dier: een ezel met een romp van bakstenen, een STEENEZEL!

Daarmee begint dan weer een vreemd en spannend SUSKE EN WISKE verhaal. We zullen natuurlijk niet vertellen hoe het verder gaat, maar een ding kunnen we wel verklappen: het loopt allemaal goed af!