Wilhelmina als prinsesje (l) en als koningin, samen met haar dochter Juliana (r).

Wilhelmina,

voluit Wilhelmina Helena Pauline Maria, koningin der Nederlanden (geb. 's-Gravenhage 31 aug. 1880; overl. Het Loo 28 nov. 1962), koningin der Nederlanden van 1890 tot 1948, uit het Huis Oranje-Nassau. Door haar radiotoespraken vanuit Londen tijdens de Tweede Wereldoorlog, maakte zij zich tot symbool van het Nederlands verzet tegen de Duitse bezetting.

Zij was enig kind van Willem III en diens tweede vrouw Emma van Waldeck-Pyrmont en werd door het overlijden van haar halfbroer Alexander op 21 juni 1884 troonopvolgster, en door de dood van haar vader op 23 november 1890 op tienjarige leeftijd koningin. Haar moeder Emma oefende, zolang zij minderjarig was, als regentes haar functies uit. Op 6 september 1898 werd zij ingehuldigd in de Nieuwe Kerk te Amsterdam. Zij trouwde 7 februari 1901 met hertog Hendrik van Mecklenburg-Schwerin. Uit dit huwelijk werd op 30 april 1909 hun dochter Juliana geboren. Zij regeerde een halve eeuw: op 4 september 1948 deed zij afstand van de troon ten gunste van Juliana ten gevolge van een slechter wordende gezondheid. Ze trok zij zich terug op haar paleis Het Loo bij Apeldoorn. Haar memoires, Eenzaam maar niet alleen (1959) onthullen de diep religieuze gevoelens die haar leven beheersten.